طراحی الگوی کاربردی جهت استفاده از فناوری های سیار در ارائه خدمات آموزشی و ترویجی به روستائیان

هدف از این پژوهش طراحی الگویی کاربردی جهت استفاده از فناوری های سیار در ارائه خدمات ترویجی و آموزشی به کشاورزان و روستائیان بود. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کمی و کاربردی از نوع توصیفی- همبستگی است که به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را کشاورزان استان زنجان تشکیل دادند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد و نمونهها به روش نمونه گیری چند مرحلهای با انتصاب متناسب با حجم انتخاب شدند(166= n). ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که روایی آن توسط اعضای هیات علمی و کارشناسان با تجربه و پایایی آن نیز با استفاده از مطالعه پیش آزمون و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (97/0-73/0) تایید شد. نتایج نشان داد که نگرش کشاورزان به نظام آموزش و یادگیری سیار مساعد بود. میانگین نمره دانش کشاورزان در مورد آموزش و یادگیری سیار 67/9 از 20 به دست آمد که نشان دهنده پایین بودن دانش آنها می باشد. مشخص شد بین متغیرهای سواد، درآمد، تعداد ابزار سیار مورد استفاده کشاورزان، درک از محدودیت ها و درک از مزایای یادگیری سیار با دانش کشاورزان در مورد یادگیری سیار ارتباط معنی دار مستقیمی وجود دارد. نتایج تحلیل واریانس دانش و نگرش کشاورزان نسبت به یادگیری سیار در شهرستان های مختلف نشان دهنده تفاوت معنی دار بین کشاورزان شهرستان های مختلف استان بود. نتایج نشان داد دانش کشاورزان دارای سابقه شرکت در دوره یادگیری سیار به طور معنی داری بالاتر از دانش افراد فاقد سابقه شرکت در دوره یادگیری سیار می باشد. با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی مشکلات دوره های آموزشی در 7 عامل شامل محتوای نامناسب و ضعف ارتباطی، تئوری بودن و عدم جذابیت دوره ها، کیفیت پایین و ضعف ارزشیابی، روشهای آموزشی ناسازگار با شرایط کشاورزان، مشکلات هزینه ای، کمبود تجهیزات و تسهیلات و اطلاع رسانی ضعیف و عدم تناسب با دانش قبلی خلاصه شد. نتایج همچنین نشان داد که تلفن همراه مناسبترین ابزار، ارسال پیامک مناسبترین شیوه انتقال اطلاعات و دوره های دانشی و اطلاعاتی مناسبترین دوره ها برای ارائه از طریق یادگیری سیار بودند